Η εποχή του θερισμού

η εποχή του θερισμού

Η εποχή του θερισμού

Το Καλοκαίρι δε σημαίνει μόνο χαλάρωση, ραστώνη κι ανεμελιά. Και οι διακοπές δεν είναι μόνο ξεκούραση, απόδραση και διασκέδαση. Το Θέρος φέρει μαζί του και το βάρος του θερισμού. Στη γη και στη ζωή ό,τι σπείρεις θα θερίσεις. Και το Καλοκαίρι, ακριβώς επειδή παρέχει τη διάθεση της μη κίνησης και της παύσης, κουβαλά την ευθύνη του απολογισμού.

Η ρουτίνα της καθημερινότητας, οι ρομποτικοί, καπιταλιστικοί ρυθμοί, οι εύκολες αποδράσεις μέσω αλκοόλ, ουσιών, εξαρτήσεων και οθονών αλλά και η μη πολυτέλεια θλίψης και πένθους εξυπηρετούν στο θόλωμα του καθρέφτη, στη μη ενδοσκόπηση. Η παύση, όμως, η βραδύτητα και οι ράθυμοι ρυθμοί μας αναγκάζουν να γυαλίσουμε τον καθρέφτη μας και να μας δούμε κατάματα.

Άλλωστε κάθε ευκαιρία για αργία συνοδεύεται από προσδοκίες για στιγμές ευτυχίας. Ξεκούραση, αυτοφροντίδα, σύνδεση με αγαπημένους, ταξίδι, διασκέδαση, πολυτέλεια. Και ομολογημένα ή μη, έρωτα. Πόσες επιθυμίες, πόσα όνειρα στοιβαγμένα σε ένα κομμάτι χρόνου, αναμένουν υλοποίηση! Πόσο στρες εσωτερικευμένο γεμίζει το σώμα, πόση αγωνία κρυμμένη πίσω από ελαφριά ρούχα, σανδάλια, γυαλιά ηλίου και χαμογελαστές σέλφις σε παραλίες.

«Άη Νικόλα, Βόηθα με! Κούνα κι εσύ τα χέρια σου!» λέμε στην Κρήτη. Να ονειρευόμαστε, ναι, να οραματιζόμαστε το ανέφικτο, ναι, αλλά να αγωνιζόμαστε ταυτόχρονα. Θερίζουμε ό,τι σπέρνουμε, σημαίνει ότι την ώρα της συγκομιδής αναλαμβάνουμε την ευθύνη των επιλογών μας. Για ό,τι επιλέξαμε να κάνουμε και για τη φροντίδα και τον κόπο που καταβάλαμε για την καρποφορία του. Μερικά φυτά, τα πετάς στη γη, φυτρώνουν, βλασταίνουν, ανθίζουν και καρποφορούν χωρίς κόπο, χωρίς φροντίδα. Αυτά είναι οι σπόροι επιβίωσης, τα αναγκαία για τη ζωή, η ανάσα μας που βγαίνει χωρίς τη συνειδητή μας προσπάθεια. Οι αυτόνομες μας λειτουργίες. Τα περισσότερα φυτά, τα πιο θρεπτικά, τα πιο νόστιμα, χρειάζονται παρουσία, σκάλισμα και ξεχορτάριασμα, λίπασμα και πότισμα και κλάδεμα. Αυτά είναι οι στόχοι, τα όνειρα, η πρόοδος, το μεγάλωμα, η αγάπη και η αυτοφροντίδα.

Στον κήπο της ζωής μας, οι σπόροι της επιβίωσης φυτεύονται με την πρώτη μας ανάσα. Η οικογένεια μας σπέρνει κι άλλους σπόρους για την ανατροφή μας. Τα πουλιά- οι άνθρωποι που απαντάμε, μας δίνουν τους δικούς τους. Τα ζιζάνια, οι πόνοι και οι αγωνίες της ζωής φυτρώνουν συνεχώς κι ας μη τα σπέρνουν. Ο ενήλικας έρχεται να φροντίσει και να διαμορφώσει τη δική του καλλιέργεια, τον δικό του ζωογόνο κήπο. Φέρει την ευθύνη να επιλέξει τι θα σπείρει και είναι υπεύθυνος να φροντίσει για την καρποφορία και το θερισμό του.

Η ζωή μας είναι σαν τον κήπο μας. Έχουμε να επιλέγουμε κάθε φορά αν θα τον αφήσουμε στο έλεος της φύσης και στον οίκτο της βροχής και των περαστικών σπόρων ή αν θα τον σπείρουμε με τροφή για το σώμα και την ψυχή, με ομορφιά λουλουδιών και με δύναμη και προστασία δέντρων. Τα ζιζάνια θα είναι πάντα εκεί, να μας θυμίζουν ότι σε κάθε ζωή, το άλγος είναι αναπόφευκτο και οι δυσκολίες είναι συνυφασμένες με την ύπαρξη. Αλλά τα επιδέξια χέρια ενός καλού γεωργού δεν σταματάνε να ξεριζώνουν τα παρείσακτα φυτά και να φυτεύουν στη θέση τους μυρωδάτα άνθη.

Αν το Χειμώνα δεν φρόντισες τον κήπο σου, η αναμονή του θέρους είναι ουτοπία. Αν θραφείς με εύγεστες στιγμές θα είναι μάλλον δανεικές από γενναιόδωρους κηπουρούς και περαστικούς φτερωτούς φίλους. Ακόμα κι έτσι, πεινασμένος και κουρασμένος, μην πέσεις σε μετάνοιες και αυτομομφές. Ο κήπος σου είναι εκεί και σε περιμένει. Άρχισε να τον οργώνεις και να τον ξεβοτανίζεις. Κοπίασε και ονειρέψου. Γίνε ο κηπουρός της ζωής σου και δρέψε τους καρπούς που μόνος σου καλλιεργείς από δω και πέρα. Άλλωστε το ακαλλιέργητο χώμα είναι πολλές φορές πιο θρεπτικό για ό,τι του σπείρεις.

Καλό Θέρος!

Χανιά, 7/7/2021

Νικολέτα Μπουλταδάκη

Comments for this post are closed.

Αυτονομία και Συνεξάρτηση ή Μπαμπάς και Μαμά;

Αν ο πατέρας είναι αυτός που μας οριοθετεί και μας ορίζει, αυτός που …

Είναι πολύτιμο σου λέω να Σ αγαπάς

Είν’ πανάκριβο σου λέω να Σ’ αγαπάς

Εκπλήσσομαι με τη συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποι δεν βιώνουν Αυτοαγάπη. …

Πότε τελειώνει η ψυχοθεραπεία;

  Μια συχνή και ευφάνταστη ερώτηση που καλούμαστενα απαντήσουμε …